Week 3

Maandag 18 februari

Vandaag was ik in de ochtend lekker vrij en kon ik een beetje uitslapen. Ik wilde lekker gaan douche maar natuurlijk was er wel weer wat aan de hand, de douche was koud en werd ook niet meer warm. Uiteindelijk maar niet gedoucht. Om half 1 moest ik bij de ESE school zijn, we moesten daar verzamelen met de andere 2 Nederlandse studenten om op Simon te wachten. Simon bracht ons daarna naar het ziekenhuis met de auto, naar het St. James hospital. Hier kregen we uitleg over de werkdagen en de regels, het ziekenhuis zag er echt heel mooi uit en de mensen die daar werkte waren ook echt vriendelijk. Het gesprek duurde niet zolang ongeveer 30 minuten, moesten alleen wat dingen ondertekenen en wij krijgen ook het rooster van wanneer we moesten werken. Mijn eerste werkdag was meteen de volgende dag, je maakt dagen van 12 uur lang van 7 uur s' ochtends tot 7 uur s' avonds. We werden weer teruggebracht door Simon naar de ESE school, daarna heb ik even boodschappen gedaan. In mijn appartement later wat gegeten en wat wasjes gedraaid. Heb in de avond verder niet zoveel gedaan, beetje rustig aan gedaan omdat ik de volgende ochtend er vroeg uit moest. Had alvast mijn brood met ei klaargemaakt voor mijn werkdag en daarna ben ik vroeg naar bed gegaan

Dinsdag 19 februari

Mijn wekker ging om 5:30, waar ik echt moeite mee had omdat ik dat niet meer gewend was. Even snel gedoucht en wat gegeten en toen om 6:15 de deur uitgelopen. Ik ging lopen naar het ziekenhuis toe, is ongeveer 35 minuten. Is wel lekker om te lopen want je bent dan ook meteen echt goed wakker. Aangekomen op mijn stage moest ik naar de tweede verdieping, daar kregen wij onze werkkleding. Had mij even omgekleed en toen bij het andere personeel komen bij staan. Eerst gingen ze praten over de patiënten en daarna werden wij ingedeeld met wie wij mee moesten lopen. Ik had wel een aardige mevrouw met wie ik mee moest lopen, ze legde mij eerst uit waar alle medicijnen en spullen lagen. Daarna gingen we de medicijnen klaarmaken voor de patiënten, ze legde mij uit hoe dat werkte en waar het allemaal stond. Ik was nu op de afdeling waar de patiënten komen als ze worden geopereerd of net geopereerd zijn. Het verblijf voor die patiënten zijn daar niet lang ongeveer 1 dag en gaan ze alweer naar huis. Deze werkdag was erg rustig er waren niet echt veel patiënten, dus we hadden niet echt veel te doen waardoor we soms 3 uur lang niks te hadden doen. Er stonden ook teveel personeel en dan 3 stagiaires. Ik hoopte wel dat de rest van de periode dat ik hier stage loop wat drukker zal zijn want vandaag had ik niet veel te zien. Om 12 uur hadden we pauze voor eten, je kon dat gewoon beneden halen en je kreeg dan een warme maaltijd wat iedere dag anders is. Dat scheelt wel want dan hoef ik thuis niet meer te koken maar alleen brood te eten of iets anders. Daarna heb je hier ook een pauze van 1 uur, sommige personeel gaan dan slapen in een kamer. Wat wij in het begin een beetje raar vonden omdat wij dat niet gewend zijn, in Nederland gaat dat niet zo. Achteraf ook wel logisch omdat je hier een werkdag hebt van 12 uur lang. Wat mij erg opviel is dat hier totaal geen werkdruk is, niemand zit te rennen of te stressen en in Nederland is dat wel zo. In de middag hebben we een beetje meegekeken met de andere, heb meegekeken hoe het gaat als een patiënt komt die wordt geopereerd. Er worden dan allemaal vragen gesteld, die worden genoteerd. Om 7 uur mochten wij naar huis, ben toen teruggelopen naar mijn appartement. Heb daar de rest van mijn boterhammen opgegeten en daarna weer vroeg gaan slapen, was erg moe en de volgende dag moest ik er weer vroeg uit.

Woensdag 20 februari

Mijn wekker ging weer om 5:30, mijn kamergenoot dacht echt van sinds wanneer gaat zij er nou ook vroeg uit. Dit keer ging ik er steeds eerder uit dan haar maar 15 minuten later ging zij er zelf ook al wel uit. Ben weer gaan lopen naar het ziekenhuis, was mooie zonsopgang. Dit keer mochten ik en Maartje naar een andere afdeling, naar verdieping 4 medical. Daar liggen patiënten wat langer tot ze echt beter zijn zoals luchtweginfectie, cellulitis onderbenen, longontsteking, ritmestoornissen en nog veel meer. Op deze afdeling was het al veel drukker en je had echt veel meer dingen om te zien. We begonnen eerst natuurlijk weer met de overdracht en daarna werd er weer verteld met wie wij mee moesten lopen. Eerst gingen we de medicijnen doen voor de patiënten, ook worden de patiënten verdeeld onder het personeel wie welke gaat doen. Dus je hebt ongeveer dan 4 patiënten. In de ochtend had ik echt super veel geleerd zoals de medicijnen, infuus, bloedprikken en veel meer dingen gezien. Je merkt dat de patiënten echt uit verschillende landen komen, veel zijn hier voor vakantie en sommige wonen in Malta maar komen oorspronkelijk uit een ander land ook heb ik wat Nederlandse patiënten ontmoet wat wel grappig is omdat je eerst helemaal Engels gaat praten en dan vraagt de patiënt waar je vandaan komt en dan zeg je uit Nederland en dan gaat die ineens Nederlands tegen je praten. Om 11 uur mochten Maartje en ik de parameters doen bij alle patiënten dat is de bloeddruk meten, temperatuur, saturatie en bij sommige patiënten die diabetisch zijn dan ook bloedsuikers prikken. Daarna hadden we weer eet pauze en toen nog even wat dingetjes gedaan zoals de parametersuitslag in de mappen van de patiënten schrijven. Toen hadden we weer een pauze van 1 uur lang, we gingen even lekker buiten zitten in de zon. Je merkt dat in de middag alweer veel minder is te doen, het personeel zegt niet meer zoveel tegen je omdat ze allemaal bezig zijn met dingen in de mappen schrijven. Soms vond ik het dan wel vervelend waarom ze dan niet even uit gingen leggen hoe dat dan precies werkt. We vroegen vaak of we wat konden doen maar dan zeiden ze vaak nee op dit moment, dus zaten we maar stil. Voor ons voelde dit vervelend voor de rest omdat wij dat niet gewend zijn om niks te doen, we willen juist initiatief tonen maar blijkbaar vinden het personeel dat helemaal niet erg als we niks zitten te doen. Uiteindelijk kwamen ze zelf wel naar ons toe als we iets moesten doen zoals sommige patiënten naar beneden brengen voor een MRI-scan, echo, röntgenfoto of we moesten medicijnen ophalen bij de apotheek. Zo leerde je ook wel goed het ziekenhuis kennen waar alles is. Om 7 uur mochten we weer naar huis, Lisa stond buiten op mij te wachten we gingen samen terug lopen en onderweg even bijgepraat. Ik was door deze dag echt super moe, ging weer op tijd slapen.

Donderdag 21 februari

Vandaag was ik lekker een dagje vrij, had lekker lang uitgeslapen. De ochtend heb ik lekker rustig aan gedaan, niemand was er in mijn appartement dus dat was wel lekker. Ook had ik op mijn stage gehoord dat er een Lidl is in malta en ook nog eens heel dichtbij waar ik woon. Dus was van plan om naar de Lidl te gaan, het was wel een stukje lopen maar dat is niet zo erg. Ik was helemaal verbaasd toen ik in de Lidl stond, alles was zoveel goedkoper dan bij de andere supermarkten. Dus was wel blij dat ik de Lidl had gevonden, had maar een paar dingetjes gekocht omdat ik natuurlijk die zondag ging verhuizen en niet zoveel zin had om dat allemaal mee te nemen. Thuis gekomen van de Lidl even wat gegeten en wat series gekeken. Daarna ben ik naar St. Julians stad gegaan, heb daar even wat koffie gedronken en mijn reisverslag online gezet. Toen appte ik Lisa of ze vrij was, ze was vrij en toen kwam ze bij mij zitten. We hebben daar nog even een tijdje gezeten en toen zei Lisa tegen mij dat ik wel bij haar kon eten, ze was van plan om wraps te gaan maken met kip, bonen, ui, paprika en kaas. We moesten daarvoor nog een paar dingentjes halen, dus zijn we even naar de supermarkt gelopen. In haar appartement hebben we samen gekookt, de wraps waren echt super goed gelukt. Daarna nog even wat thee gedronken en rond 9 uur ging ik weer terug naar mijn appartement. Ik moest de volgende dag weer werken dus was verstandig als ik op tijd ging slapen.

Vrijdag 22 februari

Vannacht had ik echt een super slechte nacht gehad, kwam iedere keer maar niet in slaap. Dus had ongeveer maar 2 uurtjes geslapen waarvan ik wel baalde. Ik ben wel maar lekker gaan lopen naar mijn stage en had in de ochtend eigenlijk niet zoveel last van dat ik moe was. Toen we aankwamen bij onze afdeling merkte we al dat het erg rommelig was, iedereen was al aan het lopen. Er was blijkbaar die ochtend een meneer overleden, hij was al erg oud en had Parkinson, hartproblemen en nog veel meer complicaties. Maar er werd ons gevraagd of we mee wilde helpen om die meneer schoon te maken en andere kleren aan te doen, we zeiden maar dat we het goed vonden maar ze waren wel erg aardig want ze zeiden als het niet gaat dan moet je gewoon de kamer uitlopen. Die meneer was een beetje geel van kleur en hij had nog zijn ogen open, dat zag er wel vervelend uit en later dat ik hem moest schoonmaken was ook wel raar. Het voelde heel koud aan en ik kon zijn been zo mee bewegen. Dan vraag je je toch altijd af van je ziet het lichaam nu wel en waar zal nu de geest toch zijn. Uiteindelijk hadden we hem netjes aangekleed in pak en daarna werd zijn mond dicht gelijmd en zijn ogen ook dicht gedaan. Later was de overdracht en gingen we gewoon door met werk. Het was niet zo druk op de afdeling, veel mensen waren al weg. Ik heb vandaag weer genoeg mogen doen van mijn begeleider, waar ik wel erg blij mee was. Had vandaag echt genoeg geleerd en bij veel interessante dingen mogen mee kijken zoals patiënten die drains hebben. Vandaag ook weer mensen naar beneden gebracht voor MRI-scans, röntgenfoto's, CT- scan en het mooie hiervan is dat je mag meekijken, dat is wel erg interessant. Ook weer de parameters moeten doen bij de patiënten, dat doen wij vaak om 11 uur en later op de dag ook weer om 5 uur. Dit keer mochten we iets eerder naar huis om half 7, dat was wel lekker. In de avond heb ik weer lekker rustig aan gedaan, ben lopend weer naar huis gegaan en daarna met Sam gebeld. Ik was weer erg moe dus ben ook weer op tijd gaan slapen.

Zaterdag 23 februari 

Heb weer lekker lang uitgeslapen en een tijdje in bed gelegen, mijn voeten deden echt zeer van al dat lopen en staan van de laatste dagen. Mijn planning van vandaag was niet zoveel bijzonders, alleen mijn koffer weer inpakken omdat ik de volgende dag eindelijk ging verhuizen naar een andere appartement. Heb vandaag een beetje aangerommeld, series gekeken en verder niet zoveel gedaan. Later op de dag wilde ik wel de deur uitgaan maar toen ging het ineens keihard regenen, hagelen, onweren en heel veel wind dus ben maar gewoon binnen gebleven. Heb in de avond lekker spaghetti gemaakt met tonijn, was erg goed gelukt. Mijn huisgenoten zaten allemaal pittig eten te eten, ze zaten een beetje gek te doen. In de avond heb ik lekker films gekeken in mijn bed en weer een beetje op tijd gaan slapen omdat ik de volgende dag er weer vroeg uit moest omdat ik om half 10 buiten moest staan want dan haalde een busje mij op en die bracht mij naar het andere appartement. 

Zondag 24 februari

Vandaag was eindelijk de dag aangebroken dat ik weg ging bij mijn appartement, ik ging vrolijk mijn bed uit. Mijn kamergenoot heeft echt niks tegen mij gezegd van of ik wegga, ze keek alleen. om half 10 moest ik buiten staan maar buiten waaide het echt zo hard dat de koffers zo naar beneden reden. Uiteindelijk heb ik buiten nog wel een tijdje moeten wachten ongeveer 15 minuten, was al bang dat niemand mij meer kwam ophalen maar gelukkig wel. Er zat ook een andere meisje in het busje die ging ook naar het appartement waar ik heen ging. We hadden elkaar geholpen met de koffers naar de kamer te brengen, toen ik binnen kwam was ik al erg blij het zag er zoveel beter uit. Toen ik in mijn kamer kwam dacht ik eerst van zit ik wel in goeie omdat het bed nog leek of er iemand in had geslapen maar gelukkig kwam er paar minuten later een schoonmaker aan en die ging de kamer voor mij schoonmaken, dus had wel gelijk dat er iemand nog in had gelegen maar die was die ochtend vertrokken naar huis. In mijn kamer heb ik nu ook lekker een eigen badkamer en de kamer zelf is nu ook veel groter dan eerst. Wat ik nu ook eindelijk heb is wifi in mijn kamer. Heb daarna mijn spullen allemaal weer uitgepakt en mij weer helemaal gesetteld. Mijn kamergenoot kwam uiteindelijk ook, ze was er eerst niet. Ze is echt heel aardig en zei meteen van oh sorry voor mijn troep had er nog geen tijd voor gehad, we hadden even samen geluncht en gepraat. Ze komt uit Korea en is al wat ouder, ze is 38 maar ze lijkt echt veel jonger. Door de storm mochten we van de politie eigenlijk niet naar buiten komen maar het was al wat minder. Ik moest namelijk water halen want dat had ik niet meer, ben snel naar een klein supermarktje gelopen wat hier heel dichtbij zit. Toen ik weer terug kwam in mijn appartement was mijn kamergenoot helemaal bezig met schoonmaken van onze kamer en zei tegen haar dat dat echt niet hoefde en ze zei ja ik vind van wel, dat was echt heel aardig van haar. Was zo blij dat ik voor heb gekozen om ergens anders heen te gaan, hier kan iedereen ook echt goed Engels praten en iedereen communiceert hier ook met elkaar. In de avond heb ik vissticks met groentes en aardappelkrokketjes gegeten, hier had ik alle spullen voor om het te maken en alles is hier ook lekker schoon. Ik heb later in de avond lekker gedoucht en daarna op tijd weer gaan slapen omdat ik de volgende dag weer moest werken en de hoop dat ik naar werk kon komen omdat door die storm echt alles is vernietigd. De vissen kwamen uit de zee, de bushokjes waren helemaal kapot, sommige restaurantjes aan zee waren ook helemaal kapot gegaan. Was echt super heftig weer.